التهاب زردپی یا تاندونیت نیز گفته می‌شود، وضعیتی است که در آن تاندون‌ها (زردپی‌ها) که وظیفه اتصال عضلات به استخوان‌ها را دارند، دچار التهاب می‌شوند. زردپی‌ها ساختارهای فیبری و محکم هستند که به عضلات اجازه می‌دهند تا حرکات را به استخوان منتقل کنند. هنگامی که این تاندون‌ها به دلیل فشار زیاد یا آسیب‌های مکرر دچار التهاب شوند، منجر به درد، تورم و کاهش حرکت در ناحیه درگیر می‌شوند.
التهاب زردپی یا بیماری تاندونیت معمولاً در مفاصل بزرگ‌تر مانند شانه، آرنج، زانو و مچ دست اتفاق می‌افتد و می‌تواند باعث ایجاد محدودیت در فعالیت‌های روزانه فرد شود. این بیماری اغلب به دلیل استفاده بیش از حد از مفصل یا آسیب‌دیدگی‌های مکرر رخ می‌دهد.
التهاب زردپی یک مشکل شایع است که می‌تواند به‌ویژه در افرادی که فعالیت‌های فیزیکی سنگین دارند یا در معرض آسیب‌های مکرر هستند، رخ دهد.این مقاله در مورد زردپی و آشنایی کلی با این بیماری و روش های درمان بحث شده است لطفا با ما همراه باشید.
علت التهاب زردپی یا تاندونیت
التهاب زردپی یا تاندونیت می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. در بیشتر موارد، عوامل زیر می‌توانند به التهاب زردپی منجر شوند:
- استفاده بیش از حد از مفصل: فعالیت‌های ورزشی و شغلی که نیاز به حرکات تکراری در مفاصل دارند، فشار زیادی بر روی تاندون‌ها وارد می‌کنند و احتمال التهاب را افزایش می‌دهند. به عنوان مثال، ورزشکارانی که تمرینات سنگین انجام می‌دهند یا افرادی که در شغل‌هایی مانند نقاشی، تایپ کردن یا حمل بار مشغولند، در معرض این التهاب قرار دارند.
- آسیب‌های حاد یا ضربه‌های ناگهانی: ضربه‌های شدید یا حرکات ناگهانی می‌توانند باعث آسیب به تاندون‌ها شده و در نتیجه منجر به التهاب شوند.
- سن: با افزایش سن، خاصیت ارتجاعی تاندون‌ها کاهش می‌یابد و آن‌ها به راحتی دچار آسیب و التهاب می‌شوند. به ویژه در افراد بالای 40 سال، التهاب زردپی شایع‌تر است.
- ضعف عضلات: ضعف در عضلات اطراف مفصل می‌تواند فشار اضافی بر روی تاندون‌ها وارد کند و احتمال بروز التهاب را افزایش دهد.
- اختلالات مربوط به مفاصل: بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید یا سایر بیماری‌های التهابی مفاصل می‌توانند منجر به التهاب زردپی شوند.
- رژیم غذایی نامناسب: کمبود برخی از مواد مغذی مانند ویتامین C یا اسیدهای چرب امگا-3 می‌تواند خطر التهاب تاندون‌ها را افزایش دهد.
- وضعیت‌های پزشکی خاص: دیابت، چاقی و سایر شرایط پزشکی می‌توانند خطر ابتلا به التهاب زردپی را افزایش دهند.
علائم التهاب تاندونیت زردپی
التهاب زردپی با علائم خاصی همراه است که می‌تواند به شناسایی آن کمک کند. علائم شایع عبارتند از:
- درد در ناحیه مفصل: درد معمولاً با حرکت مفصل تشدید می‌شود و ممکن است در حالت استراحت کاهش یابد.
- تورم: ناحیه آسیب‌دیده ممکن است دچار تورم و التهاب شود که باعث افزایش حساسیت در اطراف تاندون می‌شود.
- سختی و محدودیت حرکت: التهاب زردپی می‌تواند منجر به کاهش دامنه حرکتی مفصل شود و حرکت آن را دشوار کند.
- گرم شدن ناحیه آسیب‌دیده: التهاب می‌تواند باعث افزایش دما در ناحیه آسیب‌دیده شود.
- صدا دادن مفصل: برخی از افراد ممکن است صدای “کریچ” یا “خش خش” در مفصل آسیب‌دیده شنیده و احساس کنند.
تشخیص تاندونیت یا التهاب زردپی
تشخیص تاندونیت یا همان التهاب زردپی معمولاً از طریق ترکیبی از تاریخچه پزشکی بیمار، معاینه فیزیکی و برخی آزمایشات تصویربرداری انجام می‌شود.
- معاینه فیزیکی: پزشک معمولاً با لمس ناحیه آسیب‌دیده و ارزیابی دامنه حرکتی، التهاب و درد مفصل را بررسی می‌کند. در این مرحله، پزشک ممکن است سوالاتی درباره فعالیت‌های روزانه و شغلی فرد بپرسد.
- تصویربرداری با اشعه ایکس: این آزمایش به طور مستقیم التهاب تاندون‌ها را نشان نمی‌دهد، اما می‌تواند برای رد بیماری‌های دیگر مانند شکستگی یا آرتروز مفید باشد.
- MRI (تصویربرداری با تشدید مغناطیسی): MRI یک ابزار تصویربرداری عالی برای مشاهده تاندون‌ها و بافت‌های نرم است و می‌تواند التهاب زردپی و آسیب‌های مربوط به آن را شناسایی کند.
- اولتراسوند (سونوگرافی): سونوگرافی می‌تواند به تشخیص التهاب در تاندون‌ها کمک کند و وضعیت آن‌ها را بررسی نماید.
- آزمایش خون: در صورتی که التهاب شدید باشد، آزمایش خون می‌تواند سطح نشانگرهای التهابی مانند C-reactive protein (CRP) و سرعت رسوب گلبول‌های قرمز (ESR) را اندازه‌گیری کند تا التهاب عمومی بدن بررسی شود.
روش‌های درمان التهاب زردپی
درمان التهاب زردپی به میزان شدت التهاب، محل آسیب و وضعیت کلی بیمار بستگی دارد. این درمان‌ها می‌توانند شامل روش‌های غیرجراحی و جراحی باشند.
1. درمان‌های غیرجراحی
- استراحت و اجتناب از حرکات آسیب‌زننده: اولین قدم در درمان التهاب زردپی استراحت و محدود کردن فعالیت‌هایی است که ممکن است وضعیت را بدتر کنند.
- یخ‌گذاری: استفاده از کمپرس یخ در ناحیه آسیب‌دیده می‌تواند به کاهش تورم و درد کمک کند. این کار باید در فواصل زمانی مشخص و برای مدت 15 تا 20 دقیقه انجام شود.
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs): داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن برای کاهش درد و التهاب تجویز می‌شوند. این داروها می‌توانند به تسکین علائم کمک کنند، اما باید تحت نظر پزشک مصرف شوند.
- تزریق کورتیکواستروئید: در برخی موارد، تزریق داروهای کورتیکواستروئید به مفصل آسیب‌دیده می‌تواند التهاب را کاهش دهد و درد را تسکین دهد.
- فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضلات اطراف مفصل و بهبود حرکت کمک کند. درمان‌های فیزیکی ممکن است شامل کشش و تقویت عضلات، تمرینات تعادلی و استفاده از دستگاه‌های الکتریکی برای کاهش درد باشد.
- تغییر در سبک زندگی: تغییرات در سبک زندگی مانند انجام تمرینات اصلاحی و بهبود وضعیت بدن می‌تواند به جلوگیری از آسیب بیشتر کمک کند.
2. درمان‌های جراحی
اگر درمان‌های غیرجراحی موفقیت‌آمیز نباشند یا التهاب زردپی بسیار شدید باشد، پزشک ممکن است به جراحی فکر کند. روش‌های جراحی شامل:
- آرتروسکوپی: در این روش، جراح با استفاده از یک دوربین کوچک به داخل مفصل وارد می‌شود و التهاب و آسیب‌دیدگی تاندون‌ها را برطرف می‌کند.
- ترمیم تاندون‌ها: اگر تاندون دچار پارگی یا آسیب شدید باشد، جراحی برای ترمیم یا حتی پیوند تاندون ممکن است ضروری باشد.
پیشگیری از التهاب زردپی یا تاندونیت
پیشگیری از التهاب زردپی به ویژه برای افرادی که در معرض خطر آسیب‌های مکرر قرار دارند، اهمیت دارد. برخی از روش‌های پیشگیری عبارتند از:
- تمرینات ورزشی مناسب: انجام تمرینات ورزشی منظم و تقویت عضلات اطراف مفاصل می‌تواند از فشار بیش از حد به تاندون‌ها جلوگیری کند.
- استفاده از تکنیک‌های صحیح حرکتی: در شغل‌ها و ورزش‌هایی که نیاز به حرکات تکراری دارند، استفاده از تکنیک‌های صحیح حرکت و استراحت کافی می‌تواند از آسیب‌های تاندونی جلوگیری کند.
- گرم کردن قبل از فعالیت: قبل از انجام هر نوع فعالیت ورزشی، گرم کردن مناسب و کشش عضلات به کاهش خطر آسیب کمک می‌کند.
- استراحت و بازسازی: به بدن خود فرصت کافی برای استراحت بدهید و از انجام فعالیت‌های تکراری و طولانی مدت پرهیز کنید.
- پوشیدن کفش‌های مناسب: استفاده از کفش‌های راحت و مناسب می‌تواند از آسیب به تاندون‌ها و مفاصل جلوگیری کند.
- کنترل وزن: وزن مناسب می‌تواند فشار بر مفاصل و تاندون‌ها را کاهش دهد و به پیشگیری از التهاب زردپی کمک کند.
درمان التهاب زرد یا تاندونیت پی در تبریز
دکتر سارا جعفری، فوق تخصص روماتولوژی در تبریز، با تخصص و تجربه خود در درمان بیماری‌های مفصلی و التهابی، به بیماران مبتلا به التهاب زردپی یا بیماری تاندونیت کمک می‌کند تا علائم را کاهش داده و از پیشرفت بیشتر بیماری جلوگیری کنند. درمان‌های ارائه‌شده توسط دکتر جعفری شامل ارزیابی دقیق وضعیت بیمار، تجویز داروهای ضدالتهاب و مسکن‌ها، و ارائه درمان‌های فیزیوتراپی برای تقویت عضلات اطراف مفصل است.
در موارد شدیدتر، تزریق داروهای کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب و درد مفصل در نظر گرفته می‌شود. دکتر جعفری به بیماران مشاوره‌هایی در خصوص تغییر سبک زندگی، اجتناب از حرکات مضر و انجام تمرینات اصلاحی ارائه می‌دهد تا از آسیب‌های آینده جلوگیری شود. در موارد پیشرفته‌تر که نیاز به درمان‌های جراحی باشد، ایشان بیماران را به بهترین جراحان متخصص معرفی می‌کنند.
دکتر سارا جعفری با رویکرد جامع و فردمحور خود، تلاش می‌کند تا التهاب زردپی یا تاندونیت را درمان کرده و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد.
رزرو و نوبت دهی: نوبت دهی متخصص روماتولوژی در تبریز
تلفن : ۰۴۱۳۳۲۷۳۲۶۳
بدون دیدگاه